Αξιοθέατα

Η Χαράδρα του Βίκου, μήκους περίπου 15χλμ., έχει καταγραφεί ως η βαθύτερη χαράδρα στον κόσμο. Μπορείτε να την περπατήσετε (12χλμ/6 ώρες) ή να διαλέξετε ένα από τέσσερα σημεία (Μπελόη, Αγία Παρασκευή, Οξιά, Βίκος) και να θαυμάσετε τη θέα.

Το ποτάμι πηγάζει από τη χαράδρα του Βίκου και ακολουθεί μια εντυπωσιακή κοιλάδα, με υπεραιωνόβια πλατάνια στις όχθες του και παραδοσιακά πέτρινα γεφύρια στη διαδρομή του. Έχει μήκος περίπου 10χλμ. και θεωρείται από τα πιο καθαρά ποτάμια της Ευρώπης. Μπορείτε να κάνετε πεζοπορία κατά μήκος του για 5χλμ. περίπου, με αφετηρία το γεφύρι του Πάπιγκου.

Βρίσκονται ανάμεσα στο Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, σε υψόμετρο 980 μέτρων. Πρόκειται για ένα σύστημα μικρών λιμνών, που σχηματίστηκαν πάνω στους πέτρινους όγκους της κοίτης ενός ρέματος, του Ρογκοβού, που κατεβαίνει από τη δυτικότερη κορυφή της Τύμφης και διασχίζει τα δυο χωριά. Με το πέρασμα των χρόνων, η διαβρωτική ικανότητα του ρέματος έσκαψε τη βραχώδη κοίτη, σχηματίζοντας μικρά κοιλώματα που συγκεντρώνουν το νερό σε μια απόσταση περίπου 200 μέτρων. Οι λίμνες διαδέχονται η μια την άλλη μέσα από μικρούς καταρράκτες και ο συνδυασμός του νερού με την πυκνή βλάστηση του ρέματος δημιουργεί ένα πανέμορφο τοπίο που συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών όλες τις εποχές του χρόνου.

Τα περισσότερα πέτρινα, τοξωτά γεφύρια της Ελλάδας βρίσκονται στην Ήπειρο, στο Ζαγόρι. Οι βασικοί λόγοι είναι το φυσικό τοπίο (βουνά, χαράδρες, ποτάμια) και το κλίμα (βροχές). Τα πέτρινα γεφύρια του Ζαγορίου είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής, παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Κτίστηκαν την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής (1453-1912). Τα πιο σημαντικά γεφύρια είναι του Κόκκορου, του Πλακίδα, του Μύλου και του Μίσιου.

Σε υψόμετρο 2.050μ. σε ένα αλπικό λειβάδι στο ορεινό συγκρότημα της Τύμφης, ανάμεσα στον Αώο και τον παραπόταμό του τον Βοϊδομάτη, βρίσκεται η Δρακόλιμνη. Έχει ελλειπτικό σχήμα, περίμετρο περίπου 500μ. και απλώνεται δίπλα στον γκρεμό πάνω από τον Αώο ποταμό. Το γυμνό, βραχώδες τοπίο που την περιβάλλει είναι σπάνιας ομορφιάς και ιδιαίτερα εντυπωσιακό, καθώς έχει κανείς πανοραμική θέα των βουνοκορφών. Η επίσκεψη στη Δρακόλιμνη (μετ’ επιστροφής) απαιτεί πεζοπορία 17χλμ.

Εντυπωσιακή σκάλα, όχι λόγω της θέας που κόβει την ανάσα, αλλά λόγω της εξαιρετικής κατάστασης στην οποία έχει διατηρηθεί. Τα σκαλιά του Βραδέτου ήταν, μέχρι το 1974, ο μόνος τρόπος για να φτάσει κανείς από το Βραδέτο, το ψηλότερο σημείο των Ζαγοροχωρίων, στο Καπέσοβο. Ακολουθήστε τη σκάλα και θαυμάστε την καταπληκτική τεχνοτροπία με την οποία συναρμολογήθηκαν οι πέτρες, δημιουργώντας τρεις «λωρίδες», καθώς και την παρθένα φύση. Το μονοπάτι προς το Βραδέτο ξεκινάει έξω από το Καπέσοβο και κατεβαίνει ως τη Μεζαριά. Από εκεί αρχίζει η σκάλα που μετά από 1.200 μέτρα οδηγεί στην είσοδο του χωριού σε υψόμετρο 1.340μ. Η διαδρομή είναι σχετικά εύκολη, μιας και η σκάλα έγινε για πεζούς, και διαρκεί λίγο περισσότερο από μια ώρα.

Η Γκαμήλα θεωρείται ότι είναι το πιο υπέροχο βουνό στον κορμό της Βόρειας Πίνδου, με μια κορυφή φθάνοντας 2.497 μ. Είναι το βουνό που συνδυάζει δύο διαφορετικές πτυχές που το κάνουν να διαφέρει από πολλά άλλα βουνά της χώρας μας. Βόρεια πλευρά του είναι μια σειρά από πλαγιές διακόπτονται από βαθιές κοιλάδες και υδρορροές. Ενώ, στη νότια πλευρά οι κορυφές κατεβαίνουν ομαλά για να σχηματίσουν ένα μεγάλο οροπέδιο. Μεγάλες και πολλές πίστες με τις εντυπωσιακές κλίσεις θυμίζουν τις Άλπεις, γι ‘αυτό και περιγράφεται ως «αναρριχητικός παράδεισος της Ελλάδα».

Στο Βορρά, μεταξύ των βουνών Τραπεζίτσα και Γκαμήλα, σχηματίζεται η κοιλάδα του Αώου, τον ποταμό famours. Το φαράγγι του Βίκου και του Βοϊδομάτη χωρίζει τη δυτική πλευρά της από τα βουνά Στούρο και Grampala. Από την ανατολική πλευρά, Γυφτόκαμπο τη χωρίζει από τα βουνά Κούστα, Koziako και Κουκουρούντζο.

Κορυφές της διαδέχονται η μία την άλλη, από τα δυτικά προς τα ανατολικά και είναι:. Κούλα 1560m, 2251m Λάπατος, Αστράκα 2436μ, Πλόσκος 2377m, Γκαμήλα 2497m, Γκαμήλα ΙΙ 2480m, 2478m Καρτερό, Μεγάλα Λιθάρια 2467m……. , Τσούκας Rosia 2376m., Σαμάρι 2296m., Κρεβάτι 2375 m, 2466m Γκούρα., Koryfoula 2157m. Επίσης Καζάρμα 1803m. Καλόγερος και 2122m.

Στο Ζαγόρι υπάρχουν 46 πετρόχτιστα χωριά. Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει επίσημα προτείνει την προσθήκη τους στον κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO ως Ελληνικό «πολιτιστικό τοπίο». Τα περισσότερα κτήρια είναι του 19ου αιώνα. Τα πιο καλοσυντηρημένα χωριά είναι το Δίλοφο, το Καπέσοβο, το Κουκούλι, το Μεγάλο και το Μικρό Πάπιγκο, οι Κήποι, η Βίτσα, το Βραδέτο, το Μονοδένδρι, ο Ελαφότοπος, το Δίκορφο κ.α.

Η είσοδος του «Προβατίνα» βρίσκεται ανάμεσα από τους πύργους της Αστράκας, πάνω από το Μικρό Πάπιγκο (Δυτικό Ζαγόρι).

Προβατίνα, με βάθος 408 m, είναι μία από τις μεγαλύτερες κάθετες βάραθρα του κόσμου. Η δημιουργία του οφείλεται στη συνδυασμένη δράση νερού και πάγου. Είναι σημαντικό ότι σε βάθος 180 μ υπάρχει ένα μικρό πατάρι με πάγους, που δε λιώνουν ποτέ. Υπάρχει επίσης μια μοναδική αίθουσα με μια μικρή λιμνούλα και αναμνηστικές πλάκες από ελληνικές και ξένες αποστολές που κοσμούν τους τοίχους. Το χάσμα ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από Άγγλους σπηλαιολόγους το 1965. Ο πρώτος που δοκίμασε να κατέβει με ανεμόσκαλες ο Άγγλος Jim Eyre (το 1966), ο οποίος έφτασε σε βάθος 156 m όπου οι ανεμόσκαλες είχαν τελειώσει.

Την επόμενη χρονιά, Άγγλοι στρατιώτες χρησιμοποίησαν μηχανοκίνητο βαρούλκο και καλάθι από σύρμα για την κάθοδο. Η προσπάθειά τους ήταν σε δύο στάδια, πρώτα σε βάθος 177 μέτρων, το καλοκαίρι του 1967 και, τέλος, στο κάτω μέρος του σπηλαίου 408 μέτρα το 1968. Τα πρώτα σπηλαιολόγους ο οποίος επίσης έκανε μια προσπάθεια με καθαρά σπηλαιολογικές τεχνικές ήταν η Frence Π Sombardier και ΣΤ Poggia, το 1976.

Από τότε, πολλές αποστολές έχουν κατέβει στο σπήλαιο, τόσο ξένες και ελληνικές. Ο πρώτος Έλληνας που κατέβηκε ήταν ο Κώστας Ζούπης, ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εκστρατευτικό Ομίλου. Πολλές ελληνικές και ακόμη περισσότερες ξένες αποστολές επισκέπτονται τη μαγευτική χάσμα κάθε χρόνο. Το 1998, ΣΕΛΑΣ δοκίμασε να συνεχίσει την εξερεύνηση, η οποία δεν απέδωσε μεγαλύτερο βάθος, αλλά επέστρεψε κάποια επιπλέον νέες μικρές αίθουσες.